Over Lampedusa, asielaanvragen, Europa en een grafiek in De Standaard
Op vrijdag 25 Oktober 2013 verscheen er in "De Standaard" een artikel onder de kop "Vluchtelingen moeten het doen met beloftes". Het artikel zelf is prima, het handelt over het probleem van de vluchtelingen in Europa, dat omwille van de ramp voor Lampedusa, hoog op de Europse agenda is geraakt. De grafiek bij het artikel, echter, is niet onmiddellijk een schot in de roos te noemen.
Het probleem bij deze grafiek is dat men de oppervlakte van cirkels gebruikt om verhoudingen te vergelijken, en dat is bijzonder moeilijk. Neem bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk. Ongeveer de helft (14600) van de 28200 asielaanvragen wordt goedgekeurd. De oppervlakte van de rode cirkel is dan ook ongeveer de helft van de blauwe cirkel. Ik heb het eens nagerekend, en het klopt vrij aardig, maar de modale lezer zal allicht niet onmiddellijk aan die verhouding denken. Maar bon, de getallen zelf staan er netjes bij, dus ook al werkt het visueel niet goed, dan heb je toch nog de getallen
Erger is dat deze grafiek het bijhorende verhaal niet echt ondersteunt. Het gaat erom dat de zuiderse landen vinden dat ze het grootste gedeelte van de lasten van de vluchtelingen moeten opnemen, maar dat de cijfers dit beeld nuanceren. En inderdaad, achteraan in lijstje vinden we Malta, Griekenland en Spanje terug. In het artikel wordt er, terecht, op gewezen dat men de cijfers moet bekijken in het licht van het aantal inwoners per land, maar de cijfers van de grafiek worden wel niet relatief gegeven. Als voorbeeld wordt Italië genomen, maar helaas zit die in de grafiek in de bovenste, betere, helft. Verder meldt het artikel dat ook Frankrijk tot de gelegenheidscoalitie hoort. Maar ook dat land zit in de bovenste helft van de grafiek.
Overigens vind ik dat de journalist best had aangegeven waarom sommige landen wel en andere landen niet zijn opgenomen in de grafiek.
Deze grafiek moet beter kunnen. Ik heb de cijfers overgenomen en de bevolkingscijfers voor 2012 van Eurostat er aan toegevoegd. Vervolgens heb ik het aantal asielaanvragen per miljoen inwoners uitgedrukt. Omwille van de moeilijke interpretatie van oppervlakten van cirkels kies ik hier voor een eenvoudige staafdiagram.
De grafiek is geordend van het hoogste relatieve aantal verleende asielaanvragen naar het laagste (i.e. het groene gedeelte van de staaf). De afgekeurde asielaanvragen staan in het rood. Op deze wijze valt zowel de verhouding goedgekeurde en afgekeurde aanvragen per land op, en is het meteen ook duidelijk welke landen relatief veel asielaanvragen goedkeuren (t.o.v. hun bevolkingsaantal) en welke niet. De informatie die je hier niet ziet, en die wel aanwezig was in de grafiek van De Standaard, zijn de absolute aantallen. Dat is een nadeel, maat anderzijds is het zo dat dit niet onmiddellijk onderwerp uitmaakte van het artikel.
Op de herwerkte grafiek zie je dat de gelegenheidscoalitie helemaal onderaan de grafiek bungelt, enkel Malta heeft allicht een punt, en staat in deze grafiek helemaal bovenaan. Ik denk dat de journalist een sterker verhaal had kunnen maken als hij/zij een betere grafische voorstelling had gekozen.
Los daarvan zie je ook dat, als je Malta buiten beschouwing laat, de noordelijke landen relatief meer asiel verlenen dan de zuidelijke landen. Bemerk ook dat België eerder bij de Scandinavische landen aansluit dan bij de Zuiderse landen. Je ziet ook goed dat bij de vier landen in de staart, Frankrijk en Griekenland veel meer aanvragen krijgen dan Spanje en Italië.
In het licht van dat laatste zou ik er toch op willen wijzen dan de cijfers bij het artikel betekenen dat Spanje, bijvoorbeeld, in 2012 slechts 600 asielaanvragen zou hebben goedgekeurd. In principe zou dat kunnen, bvb. mocht er een asielstop zijn in dat land, maar dat er slechts 2600 aanvragen zouden zijn geweest in dat jaar lijkt me heel sterk, zeker als je weet dat elders in de krant van dezelfde dag er gewag wordt gemaakt van honderden bootvluchtelingen voor die dag alleen al. Toegegeven, het gaat hier om zevenhonderd vluchtelingen opgepikt bij vijf verschillende reddingsoperaties in Italië en niet in Spanje, maar mij lijkt het waarschijnlijker dat het werkelijke aantal asielzoekers in Spanje, en allicht ook Italië, veel hoger is dan wat je op basis van deze administratieve gegevens zou kunnen denken. Allicht zijn er andere kanalen dan deze vorm van naturalisatieaanvragen om in Spanje en Italië te verblijven, maar dat laat ik aan de migratie specialisten over.
Erger is dat deze grafiek het bijhorende verhaal niet echt ondersteunt. Het gaat erom dat de zuiderse landen vinden dat ze het grootste gedeelte van de lasten van de vluchtelingen moeten opnemen, maar dat de cijfers dit beeld nuanceren. En inderdaad, achteraan in lijstje vinden we Malta, Griekenland en Spanje terug. In het artikel wordt er, terecht, op gewezen dat men de cijfers moet bekijken in het licht van het aantal inwoners per land, maar de cijfers van de grafiek worden wel niet relatief gegeven. Als voorbeeld wordt Italië genomen, maar helaas zit die in de grafiek in de bovenste, betere, helft. Verder meldt het artikel dat ook Frankrijk tot de gelegenheidscoalitie hoort. Maar ook dat land zit in de bovenste helft van de grafiek.
Overigens vind ik dat de journalist best had aangegeven waarom sommige landen wel en andere landen niet zijn opgenomen in de grafiek.
Deze grafiek moet beter kunnen. Ik heb de cijfers overgenomen en de bevolkingscijfers voor 2012 van Eurostat er aan toegevoegd. Vervolgens heb ik het aantal asielaanvragen per miljoen inwoners uitgedrukt. Omwille van de moeilijke interpretatie van oppervlakten van cirkels kies ik hier voor een eenvoudige staafdiagram.
De grafiek is geordend van het hoogste relatieve aantal verleende asielaanvragen naar het laagste (i.e. het groene gedeelte van de staaf). De afgekeurde asielaanvragen staan in het rood. Op deze wijze valt zowel de verhouding goedgekeurde en afgekeurde aanvragen per land op, en is het meteen ook duidelijk welke landen relatief veel asielaanvragen goedkeuren (t.o.v. hun bevolkingsaantal) en welke niet. De informatie die je hier niet ziet, en die wel aanwezig was in de grafiek van De Standaard, zijn de absolute aantallen. Dat is een nadeel, maat anderzijds is het zo dat dit niet onmiddellijk onderwerp uitmaakte van het artikel.
Op de herwerkte grafiek zie je dat de gelegenheidscoalitie helemaal onderaan de grafiek bungelt, enkel Malta heeft allicht een punt, en staat in deze grafiek helemaal bovenaan. Ik denk dat de journalist een sterker verhaal had kunnen maken als hij/zij een betere grafische voorstelling had gekozen.
Los daarvan zie je ook dat, als je Malta buiten beschouwing laat, de noordelijke landen relatief meer asiel verlenen dan de zuidelijke landen. Bemerk ook dat België eerder bij de Scandinavische landen aansluit dan bij de Zuiderse landen. Je ziet ook goed dat bij de vier landen in de staart, Frankrijk en Griekenland veel meer aanvragen krijgen dan Spanje en Italië.
In het licht van dat laatste zou ik er toch op willen wijzen dan de cijfers bij het artikel betekenen dat Spanje, bijvoorbeeld, in 2012 slechts 600 asielaanvragen zou hebben goedgekeurd. In principe zou dat kunnen, bvb. mocht er een asielstop zijn in dat land, maar dat er slechts 2600 aanvragen zouden zijn geweest in dat jaar lijkt me heel sterk, zeker als je weet dat elders in de krant van dezelfde dag er gewag wordt gemaakt van honderden bootvluchtelingen voor die dag alleen al. Toegegeven, het gaat hier om zevenhonderd vluchtelingen opgepikt bij vijf verschillende reddingsoperaties in Italië en niet in Spanje, maar mij lijkt het waarschijnlijker dat het werkelijke aantal asielzoekers in Spanje, en allicht ook Italië, veel hoger is dan wat je op basis van deze administratieve gegevens zou kunnen denken. Allicht zijn er andere kanalen dan deze vorm van naturalisatieaanvragen om in Spanje en Italië te verblijven, maar dat laat ik aan de migratie specialisten over.
Comments
Post a Comment